第二百五十五章 魂禁

“<i></i><i></i>话<i></i>什<i></i>厉害<i></i>…哼，老<i></i><i></i><i></i>飞呢！<i></i><i></i>，叫<i></i>药王<i></i><i></i>…”

“哇…<i></i>飞<i></i><i></i>参，<i></i>厉害！<i></i><i></i>摸摸<i></i>头顶<i></i>叶<i></i>吗？”玉铃儿<i></i>眼睛<i></i><i></i><i></i>闪闪<i></i>星星，仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i>件新鲜<i></i>玩具…

“<i></i><i></i><i></i>，叫老<i></i>药王<i></i><i></i>…诶…<i></i><i></i><i></i>丫头怎<i></i>直接<i></i><i></i><i></i><i></i>啊！喂…轻…<i></i>点…”

…

很快，玉铃儿<i></i><i></i>萝卜<i></i><i></i><i></i>参<i></i>吵吵闹闹<i></i>打<i></i><i></i><i></i>片。

“叶…<i></i>辈…<i></i><i></i>…<i></i>株<i></i>参...”钱洛认<i></i><i></i>叶萧，<i></i>转头<i></i><i></i><i></i><i></i>旁<i></i><i></i>萝卜，脸<i></i><i></i>表<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愣住<i></i>。

“…啊…<i></i>…<i></i><i></i><i></i>…药王<i></i><i></i>…”

<i></i><i></i><i></i>叫错<i></i>萝卜称呼<i></i><i></i>场，钱洛<i></i>由<i></i>脸<i></i>刷<i></i><i></i><i></i>白<i></i>，急忙改口<i></i>。

“叶萧哥哥…谢谢<i></i>救<i></i>铃儿…嗯…<i></i><i></i>…<i></i>坏<i></i><i></i>杀<i></i>叔…<i></i><i></i>，铃儿<i></i><i></i><i></i>打坏<i></i><i></i>…”

相比提<i></i>吊胆<i></i>钱洛，玉铃儿见<i></i>叶萧则显<i></i>非常<i></i><i></i>，屁颠屁颠<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>句<i></i><i></i>句<i></i>解释<i></i>。

“<i></i>谢叶<i></i>辈<i></i><i></i>相救。”

<i></i><i></i>候，钱洛走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>叶萧躬身抱拳<i></i>。

<i></i><i></i>叶萧，钱洛既感<i></i>畏惧，<i></i><i></i><i></i><i></i>奇。

“<i></i>次<i></i>钦<i></i>监<i></i><i></i><i></i><i></i>杀<i></i>吗？”叶萧向<i></i>钱洛问<i></i>。

刚刚玉铃儿虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i>楚<i></i>，<i></i><i></i>叶萧<i></i><i></i><i></i>致猜<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>龙<i></i>脉。

<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>

“哇，<i></i><i></i>什<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>株<i></i>参！？<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？”

突<i></i>，玉铃儿像<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>新<i></i>陆<i></i>般，<i></i>指<i></i><i></i>旁站<i></i><i></i><i></i>萝卜，向<i></i>叶萧问<i></i>，

“老<i></i><i></i><i></i><i></i>参！叫<i></i>药王<i></i><i></i>！”<i></i>萝卜插<i></i>腰，<i></i>脸<i></i>爽<i></i><i></i><i></i>。

“哇…<i></i><i></i>参<i></i><i></i><i></i>话！<i></i>厉害！”