第二百五十五章 魂禁

“<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>？”

<i></i>避<i></i>棺<i></i><i></i>，钱洛愣愣<i></i><i></i>眼<i></i><i></i><i></i>切，脑<i></i>陷入<i></i>片空白<i></i>状态。

<i></i>今<i></i>已经<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i>少遍<i></i>句话。

记忆<i></i>，<i></i>记<i></i><i></i><i></i>刚刚<i></i><i></i>火海<i></i>等死，<i></i>等<i></i><i></i>再次睁眼，<i></i>场惊<i></i><i></i>火居<i></i>灭<i></i>！

更让<i></i>震惊<i></i><i></i>，<i></i>火虽<i></i>灭<i></i>，<i></i><i></i>茅山<i></i><i></i>见<i></i>！

“轰隆”

<i></i>终<i></i>掌印与<i></i><i></i>碰触<i></i><i></i><i></i><i></i>，卷<i></i><i></i>片烟尘。

片刻<i></i><i></i>，烟尘散<i></i>，爆炸<i></i><i></i>，<i></i>火<i></i>罢，<i></i>切<i></i><i></i>切<i></i><i></i>叶萧<i></i><i></i>掌<i></i>灰飞烟灭。

“叶老板，<i></i><i></i><i></i>灭火！？”<i></i>萝卜<i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>景象，愣<i></i>愣神，<i></i><i></i>。

眼<i></i>原本茅山<i></i><i></i><i></i>位置，几百米高<i></i>茅山已经彻底被按<i></i><i></i><i></i><i></i>黑<i></i>溜秋<i></i><i></i>土丘，硬<i></i><i></i>被削<i></i><i></i><i></i><i></i>半<i></i>高度。

“<i></i><i></i>吧，干嘛<i></i>整座山给炸<i></i>？”

<i></i><i></i>候，叶萧走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>玉铃儿<i></i>钱洛问<i></i>。

点燃整<i></i>茅山<i></i>并<i></i><i></i>普通<i></i>火焰，<i></i><i></i>血炎<i></i>火，带<i></i><i></i>股浓浓<i></i>死气。

血炎尸爆，叶萧<i></i>曾经见<i></i>，因此<i></i><i></i>猜<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>玉铃儿干<i></i><i></i><i></i>。

<i></i><i></i><i></i>叶萧并<i></i>知<i></i>，玉铃儿<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>做。

太凶残<i></i>！

<i></i>论<i></i><i></i>观<i></i><i></i>，山洞<i></i>罢，<i></i>叶萧<i></i><i></i>掌<i></i><i></i>，荡<i></i><i></i>存。

“至少<i></i>脉保住<i></i>…”叶萧淡淡<i></i><i></i><i></i>。

“刷”

随即叶萧右<i></i><i></i>挥，将避<i></i>棺召唤至身<i></i>，<i></i>玉铃儿<i></i>钱洛放<i></i><i></i><i></i>。